Aan alles komt, bijna, een einde

Cu Chi tunnels! Sinds ik wist dat ik naar vietnam ging was ik erg benieuwd naar deze tunnels in verband met de invloed in de vietnam oorlog. In de ochtend liep ik naar de tourist office toe om te wachten tot ik opgehaald ging worden voor de tour. Onze tour guide pikten we later op de weg op omdat er hem verteld was dat hij niet hoefde te werken vandaag. Uiteindelijk dus toch. De guide zelf was een erg vrolijke man die ook in de oorlog heeft mee moeten vechten. Dit bracht in ieder geval een extra dimensie aan de tour wat erg leuk was. Ook vond hij het leuk om over alles te zingen dus we hebben de hele tour gelachen om de verhalen van hem en zijn liedjes. De tunnels zelf waren wel mooi om te zien maar vooral de verhalen eromheen maakten de trip de moeite waard om te bezoeken. Zelf heb ik ook in die tunnels gezeten en hoewel ze al groter gemaakt zijn voor westerse toeristen moet je nog steeds geen claustrofobie hebben om hier een stuk doorheen te lopen.

De volgende dag besloot ik om een mekong delta tour te gaan doen met een homestay. De homestays waren tot nu toe goed bevallen dus waarom ook niet. De dag begon al vroeg met een busreis naar de eerste stop in de tour. Hier zouden we de boot gaan pakken naar de kleinere eilandjes in de Mekong delta zelf. Op het eerste eiland zagen we een cocosnoot snoepjes ‘fabriek’ en konden we zelf ook proeven hoe deze gemaakt werden. Een stukje verderop hadden we een python die we vast konden houden en een kusje mochten geven. Het beest was een stuk zwaarder dan verwacht in ieder geval. De rest van de dag bestond voornamelijk uit het bezoeken van lokale bedrijfjes en het proeven van de dingen die ze maakten. Het was leuk om te zien en te proeven maar hetgene wat ik echt wilde zien was de volgende ochtend pas, de grootste floating market van de wereld.

Eenmaal richting de grotere stad waar we zouden verblijven in de homestay werden we opgehaald op scooters. 2 voor 4 mensen, echt in vietnamese stijl dus. Met wat passen en meten past het allemaal wel maar in nederland zou je hiermee nevertenooitniet de weg op mogen. Eenmaal bij de homestay aangekomen maakten we kennis met het levendige 11 jarige buurjongetje. Het kind z’n engels was erg goed en hij sprak zelfs wat woorden frans en duits. Voor iemand in vietnam is dit erg ongewoon. Veel met de touristen praten in de homestay is dus een erg goede oefening voor hem geweest! Op de vraag wat hij later wilde worden antwoordde hij met een grote glimlach: Tourgide! De volgende dag heeft hij ons ook een beetje laten zien wat hij wist van de omgeving toen hij ons naar de boot bracht voor de floating market. Een markt waar we om een uur of zes al richting vertrokken... nog nooit in een vakantie zo vaak zo vroeg opgestaan.

De markt zelf was indrukwekkend om te zien, ondanks dat ik nog half aan het slapen was. De markt bestond uit een heleboel grote boten die lieten zien wat ze te koop aanbieden door het op een stok te hangen. De grote boten verkopen weer aan kleinere die het weer aan lokale markten verkopen. Een hele operatie dus om daar alles te zien gebeuren. Na de markten zijn we naar een lokale rijstnoodle fabriek gegaan. Dit had ik al gezien in Hoi An maar deze mensen hadden duidelijk beter door hoe je een fabriek kunt runnen. Het zag er al een stuk beter uit. Na de fabriek gingen we naar een plantage voor fruit, hier konden we ook vlees proefen wat we niet elke dag zouden proeven. Hier heb ik kikker en rat op. Geen van beide erg lekker, vooral rat had erg veel botten wat het eten niet echt makkelijker maakte. Van andere mensen kon ik een stukje slang proeven, maar ook dit was niet echt heel lekker om veel te eten. Hierna begonnen we aan de erg leuke rit terug naar HCMC een rit die normaal 4 uur duurt maar vanwege chinees nieuwjaar tegen de 6 aan zat. En dan te bedenken dat ik 4 uur later weer op de bus stap naar Sihanoukville, een reis die ongeveer 16 uur zou moeten gaan duren...

De laatste paar uren in HCMC heb ik nog wat kleinigheidjes gekocht, in elk land heb ik een t-shirt of iets dergelijks gekocht als souvenier en ook hier moest ik natuurlijk wat kopen. Na een laatste keer eten in HCMC was het tijd om afscheid te nemen van Sarah en Tamara, waarschijnlijk zou ik ze niet meer tegenkomen omdat ze een maand de tijd hebben in cambodja en ik niet maar je weet maar nooit.

De busreis naar sihanoukville kostte me uiteindelijk 19 uur. Wat een heerlijke reis was dat weer. Maar dit betekende wel dat ik de komende dagen kon gaan chillen op het strand. Ook stond het bezoeken van een oud reisgenootje weer op de agenda die in sihanoukville aan het werk zou zijn.

De dagen in sihanoukville zijn vrij simpel neer te zetten, strand, strand en ach nog maar wat strand. Meer heb ik er niet gedaan op een kapper bezoeken na, iets wat echt nodig was. Na de dagen in sihanoukville was het tijd om naar het eiland Koh Rong te gaan. Hier zou ik weer wat oude reisgenoten ontmoeten en weer een paar dagen chillen op het strand. Koh Rong zelf was een 2 uur boottocht naar het eiland. Maar op het moment dat ik het eiland zag wist ik al dat het moeilijk zou worden om hier weg te gaan. Het eiland zelf heeft weinig electriciteit, en op maar twee plaatsen wifi. Maar de stranden en het eiland zelf zijn zo relaxed rustig en mooi. Dat na een paar dagen er te zijn geweest het echt moeilijk was om weg te gaan. Wat ook nog leuk was , was dat ik hier weer twee oude reisgenoten tegen het lijf liep, Sarah en Charlotte. Uiteindelijk zouden hun ook nog een cano tocht gaan doen de dag nadat ik ging. Helaas was het nu toch tijd om Phnomh Penh te bezoeken en de killing fields, iets wat vrij leguber is geweest in de geschiedenis van cambodja.

Eenmaal in Phnomh Penh ( een bus die ik een uur na aankomst in sihanoukville gelukkig kon nemen) was het even lastig het hostel te vinden wat ik had uitgezocht en het bleek dat ik het allerlaatste bed in de hostel had gekregen. Beter dan geen bed in ieder geval en ik was dan ook blij dat ik een bed had, want na die nachten op Koh Rong had ik echt wat slaap nodig. Na een goede nacht slaap was het tijd om de killing fields te bezoeken en S21 de gevangenis. De killing fields zelf waren indrukwekkend om rondgelopen te hebben, vooral de geschiedenis erachter. Tijdens de rode khmer zijn er 3 van de 8 miljoen inwoners in cambodja vermoord. De meeste daarvan zijn op de zogenoemde killing fields gestorven. Vooral een boom op het complex waar ze kinderen dood tegen sloegen voor de ogen van de ouders was erg bizar om te horen. S21 de gevangenis was wel goed om te zien en de geschiedenis erachter maar ik vond het niet heel bijzonder. Verder heb ik de Russische markt nog bezocht in phnomh penh en wat rondgelopen om wat foto’s te maken. Maar verder is phnomh penh een vieze stad, overal rommel en rotzooi zelfs voor aziatische standaarden ranzig.

Eindelijk tijd om naar Siem reap en dus Angkor wat te gaan! Wat had ik hier naar uitgekeken. Ook in deze stad was het weer tijd om een oude reisgenoot te ontmoeten maar die zou de dag erna vertrekken dus angkor wat zou ik alleen moeten doen. Maar tijdens het boeken was er nog iemand en besloten we samen de tour maar te gaan doen. Angkor wat was een erg lange dag maar het is lastig uit te leggen hoe het is om daar rond te lopen. Wat een prachtige omgeving is dat zeg. De foto’s geven wel een kleine indruk maar daar rondlopen is echt prachtig. Het was een erg lange dag maar zeker de moeite waard.

Vandaag was het tijd om mn blog maar weer n keer te updaten en bus/vliegtuig te regelen naar bangkok en huis. Ja helaas is het bijna weer tijd om naar huis te gaan, maar wat een gave reis is het geweest. Wie weet kom ik hier nog een keer terug. Er zijn nog een aantal plaatsen die ik heb moeten overslaan wegens tijdgebrek ( ja 3 maanden is in sommige gevallen tijdgebrek :P ). Wie weet kom ik hier dus nog terug 